Blogia
TERREMOTO_61

Mi pequeño homenaje a Rosalìa de Castro

Mi pequeño homenaje a Rosalìa de Castro

   Hacìa tiempo que no visitaba la iglesia de Bastavales aunque vivo a dos pasos de ella, me pareciò como siempre, sublime en lo alto,con sus campanas vigilando sus verdes prados, sus aldeas llenas de encanto y a la gente que dìa a dìa oyen su tañir, unas veces lastimero y otras enchìdo de alegrìa.

  Cuàntas veces habrè cantado los versos inmortales que Rosalìa de Castro hizo con el corazòn roto por la distancia y el silencio de su repicar, aùn hoy al recordarla con sus palabras y las notas que Amancio Prada puso a sus versos, se me encoge le corazòn...

 

     

                                  CAMPANAS DE BASTAVALES

 

                                       Campanas de Bastavales

                                       cando vos oio tocar,

                                       mòrrome de soidades.

 

 

                                       Cando vos oio tocar

                                       campaniñas campaniñas,

                                       sen querer torno a chorar.

 

 

                                       Cando de lonxe vos oio

                                       penso que por min chamades,

                                       e das entrañas me doio.

 

 

                                        Dòime de dor ferida,

                                        que antes tiña vida enteira

                                        e hoxe teño media vida.

 

 

                                         Sòlo media vida me deixaron

                                         os que de alò me trouxeron,

                                         os que de alò me roubaron.

 

 

                                          Non me roubaron, traidores,

                                          ¡ai!, uns amores toliños

                                          uns toliños amores.

 

 

                                          Os amores xa fuxiron,

                                          as soidades viñeron...

                                          de pena me consumiron.

 

2 comentarios

terremoto -

Tocada y hundìda mi querìda mamots...... mil gracias.

Besitos con tañir de campanas...

Mamots -

yo tambien colaboro
http://www.goear.com/listen.php?v=d40b10b

o